|
Tera van de Adelweelde 11-8-1981 - 27-9-1996
Lieve Tera
|
||
|
|
Je
kwam als pupje bij ons in het gezin en was al snel de favoriet van velen,
jij heerlijke pluizebol, al snel ging je mee als ik ging werken en dat
bleef zo totdat het niet meer kon. Heel jou leven waren wij maatjes en
hadden wij respect voor elkaar. Door weer en wind bleef je mij trouw. Ik
zie nog je trouwe ogen en beleef nog steeds fijne herinneringen (koekiemonster)
aan de vele dagen dat wij onafscheidelijk op pad waren met samen. Dan
waren er ook de dagen dat je naar je vaste koekjesadressen ging en dan
terug kwam als je uitgebedeld was en heel veel mensen trapten er in. Het
gebeurde dan wel eens dat ik al weg was, voordat jij weer terug was en
als ik dan thuiskwam ,rook je aan mij en dan was je soms best boos omdat
ik niet gewacht had.
Je keerde je dan om en keek mij twee of drie uur niet aan, maar dat was gauw weer vergeten. Ook als ik je niet kon vinden en jij op jou manier op jacht was, in een ander dorp, ik kon gewoon naar huis gaan en als ik terugkwam lag jij daar bij mijn aanhanger te wachten, terwijl je dan weer alle katten van de Bommegaerde in de bomen had geparkeert en jij er op lette, dat ze daar dan bleven hangen. (als lampionnen). Toen werd je ouder en ouder en het laatste jaar bleef je thuis in de tuin waar je nog fijn lag te genieten in de zon en als ik dan thuiskwam zag ik in jou ogen iets van, sorry baasje maar ik kon echt niet meer mee. De dag kwam dat je moest gaan, de dag die ik nog ervaar als de ergste dag in mijn leven, ik moest afscheid van je nemen want je kon niet meer ,. Samen naar de dierenarts, die vertelde dat langer uitstel niet meer kon voor jou.. Lieve Tera ..ik zie nog je ogen en voel nog steeds hoe je heenging in mijn armen, vergeef me maar ik kon niet anders. Lieve Tera bedankt voor de vreugde die je mij hebt gegeven door te komen in mijn leven.. Van jou leerde ik wat onvoorwaardelijke liefde is. Je Baasje,Rob (Ik mis je nog steeds,rust zacht)
|
|
